In de maand februari brengt vrouw.blog.nl dagelijks het schokkende verhaal van Michou (28), draagster van een erfelijk gen dat er vrijwel zeker voor zal zorgen dat ze borstkanker zal krijgen. Om dit te voorkomen, onderging ze op 11 februari een preventieve borstamputatie. Michou en Hester (auteur vrouw.blog.nl) zijn al 10 jaar beste vriendinnen. Via vrouw.blog.nl zal Hester familie, vrienden, collega's en iedereen die geïnteresseerd is in het verhaal van Michou dagelijks op de hoogte houden van de ontwikkelingen.
Zondag 8 maart: De berusting heeft bij Mies helemaal de overhand gekregen. Ze lijkt (met de nadruk op lijkt) niet langer kapot van het feit dat ze in het ziekenhuis ligt en inmiddels beide tepels defenitief kwijt is. Maar ik vraag me steeds af hoe ze zich werkelijk voelt…
Donderdagavond heb ik tot middernacht bij d'r een hysterische huilfilm gekeken. Voor een gedetailleerd verslag van die avond (veel lachen en bakken snot en tranen vanwege de film) kun je hier terecht. De zin 'Het is hier gezellig!' is in elk geval meerdere malen gevallen.
Vrijdag hebben ze een vacuum op haar borsten aangelegd en de tweede operatie gepland. Maandag gaat ze weer onder het mes om de gaten waar ooit haar tepels zaten te dichten. De huid wordt uit haar lies gehaald en hoe ze het gaan doen begrijpen we allebei niet. We lopen wat mogelijkheden door, maar steeds weer stuiten we op onze medische onkunde; we weten het gewoon niet!
Zaterdag was ik met een vriend (voor de bloginsiders Herman van zappen.blog.nl) 'op bezoek'. Uiteraard kwamen we weer na bezoekuur aan; schering en inslag op de kamer van Mies. Onder het motto 'één roseetje mag', had ik een koude fles en een opener meegenomen. Simone zat toen we aankwamen gezellig bij Mies op bed en hun herrie was al ver op de gang te horen. Mies keek blij en toen ze de fles zag, zo mogelijk nog blijer. Ik verplichtte Herman en Simone mee te drinken; het moest natuurlijk niet zo zijn dat ze met een halve fles zou achterblijven en 's nachts met infuusstandaard en vacuumbatterij slingerend op de gang zou lopen lallen. Ik haalde uit een keukentje op de gang glaasjes en stiekem, achter de gordijnen in haar kamer, opende ik de fles. Tijdens het inschenken hield Simone strategisch de deur in de gaten. Het zag er allemaal belachelijk uit; maar ja, je moet het leven wel leuk houden natuurlijk. We proostten op tieten en tepels en maakten er een gezellig uurtje van.
Toen er een verpleger binnenkwam, raakten we allemaal wat in paniek en moffelden we onze roseetjes weg. De man in het wit had niets in de gaten en vroeg hoe het met Mies ging. 'Moet je het zien?' Ging ze weer. Misschien een idee een reallive-soap te beginnen met de camera's de hele dag op Mies' d'r tieten gericht. 'Meid, ik heb jouw tieten nou al zo vaak gezien', antwoordde de verpleger. Oké duidelijk; in het ziekenhuis hebben ze ook al helemaal door hoe ze in elkaar steekt.
Van tevoren had ik Herman gezegd dat hij het eerlijk moest zeggen als hij de wonden niet wilde zien. Alles leuk en aardig natuurlijk, maar niet iedereen zit op Mies' openheid te wachten. Niet iedereens maag is opgewassen tegen bloed, laat staan tegen open wonden. Maar Herman kreeg de vraag 'wil je het zien' niet eens voorgelegd. Zonder aarzelen trok ze haar shirt omhoog. Herman liet het wat verdwaasd op zich inwerken.
Toen Herman en ik 's avonds bij mij thuis op de bank zaten, vroeg hij toch nog maar eens naar het hoe en wat. Wat ze nou precies gedaan hebben en maandag weer gaan doen was hem als man en niet-vrouwen-man totaal niet duidelijk. Ik legde het uit, voor zover ik het begrijp dan.
'Ik verbaas me over haar kracht zo positief te blijven', zei hij.
Ik ook.
Morgen wordt ze geopereerd. En hoewel ze er tegenop zal zien, is het ook weer iets waar ze naar uitkijkt. Want als de gaten dichtzijn, dan is het eind van de tunnel eindelijk in zicht. Dan mag ze weer naar huis en kan ze heel langzaam haar leventje weer oppakken.
'Ik ga wel vragen of ze er meteen een grotere prothese inzetten', zei ze eerder deze week nog.
'Ja doe dat meid. En vraag meteen een lipo, een buikwandcorrectie, een facelift en een botoxbehandeling. Je ligt er toch!'
Ze kijkt me aan alsof haar vraag helemaal zo gek niet is.
'Mies, dat komt wel. Ga nou maar eerst eens helemaal beter worden.'
Eerder vandaag had ik haar aan de telefoon. 'Wie komen er allemaal bij je vandaag?'
'Veel!', tetterde ze. 'Ik heb het druk vandaag! Ik heb net even mijn huis opgeruimd…'
Juist. Ze moet zich er natuurlijk ook niet teveel thuis gaan voelen!
